Blog

Kan een paard helen?

Paarden kunnen zeker helen, net als alle hoogontwikkelde zoogdieren. De wetenschap noemt dat co-regulatie van het lichaam t.o.v. een ander lichaam. Zoals moeders hun baby’s kunnen reguleren in emoties, gevoelens, warmte, hartslag, spierspanning enz. omdat ze dat zelf nog niet kunnen, zo kunnen paarden dat ook bij mensen. Hieronder een prachtig voorbeeld:

Vrijdagmiddag, de eerste coaching sessie van een nieuwe cliënt, een politie collega. Ik noem hem even Tom.
Na een kennismakingsgesprek in de blokhut, lopen we naar de wei waar mijn paard Pluto en pony Maantje al staan te wachten. Kennelijk weten ze dat er werk aan de winkel is. Ik doe het hekje open en Tom en ik lopen de wei in. Pluto begroet hem voorzichtig en correct. “Eigenlijk heb ik niets met paarden, ben ik een beetje bang voor ze en hij is wel erg groot”, zegt Tom tegen mij met een klein stemmetje. Ik sta naast Tom en kijk naar hem op. Ik zie een man van bijna twee meter naast me staan. Pluto degradeert tot een D-pony naast hem. Ik glimlach en zeg dat het niet erg is.

Na enige tijd staat Tom pal tegenover Pluto, die met zijn hoofd omlaag staat, ongeveer 20 cm voor de buik van Tom. Met een zacht oog half gesloten en op drie benen in de rust. Tom geeft aan dat hij het wel spannend vindt zo dicht bij. Pluto begint te gapen en lijkt in trance te zakken. Ik vraag aan Tom of hij voorzichtig contact wil maken met het hoofd van Pluto. Behoedzaam aait hij hem over zijn neus. Ik zie Tom langzaam ontdooien. Pluto is intern druk bezig zo te zien aan zijn mond, neus, hoofd en benen die minieme kleine schokjes laten zien.

Plotseling zegt Tom dat de strakke band van spanning om zijn middenrif waar hij al een tijdje last van heeft, langzaam verdwijnt en ruimte geeft in zijn borstkast. Hij kan weer dieper ademhalen naar zijn buik. Het helen geeft hem letterlijk meer lucht. Vlak daarna zegt hij dat de pijnlijke druk op zijn oren vandaag, nu ineens oplost. De spanning in nek en schouders die de dag ervoor nog bij de osteopaat aan de orde was, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik laat dit tafereel nog even zo voortduren en geniet van dit contact tussen mens en dier. Ook al kennen ze elkaar niet, er is duidelijk een verbinding tussen die twee.

Na afloop geeft Tom mij een hand en met een brede glimlach bedankt hij me voor de bijzondere ontmoeting. Hij is er nog beduusd van merk ik. Prettig weekend nog, roep ik hem na als hij weer naar zijn auto loopt.